Powstanie kościoła

Historia naszej parafii rozpoczęła się w roku 1981, kiedy paradoksalnie nikt jeszcze nie planował jej powstania. Jak to się zatem stało, że w naszej części Niewiadomia utworzona została parafia?

Pamiętamy, że nauka religii powróciła do polskich szkół 1 września 1991 r. po zaistniałych zmianach politycznych. Wcześniej nauczanie religii prowadzone było przy parafiach, w salkach katechetycznych. Nasza część Niewiadomia należała wówczas do Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Niedobczycach.

„Dzieci z Niewiadomia chodziły wtedy na religię do Niedobczyc, z było to stosunkowo daleko. Postanowiliśmy zatem, aby na polu, które było własnością naszej parafii, wybudować punkt katechetyczny” – wspomina ks. prałat Hubert Wieczorke, ówczesny niedobecki proboszcz i budowniczy naszego kościoła. – „Początkowo planowaliśmy prowadzić w tym miejscu wyłącznie lekcje religii. W tym czasie panowała polityczna „odwilż”, dlatego ówczesne władze stosunkowo łatwo zgadzały się na budowę takich punków”.

Stosunkowo łatwo – nie oznaczało, iż uzyskanie pozwolenia było prostą sprawą. Wymagało ono wielu starań i negocjacji ze strony ks. prałata Huberta Wieczorke z władzami miasta oraz z Wojewódzkim Zarządem Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich w Katowicach. Wreszcie 27 sierpnia 1981 r. została wydana zgoda na budowę punktu katechetycznego. Rok później zatwierdzony został projekt obiektu opracowany przez architekta Adama Lisika.

Rozpoczęto zatem prace budowlane. Przedsięwzięcie nie było łatwe, gdyż brakowało środków finansowych. Jednak dzięki pracy społecznej i ofiarności mieszkańców Niewiadomia i Niedobczyc budowa postępowała naprzód. Na ten cel nie została przeprowadzona żadna pozaparafialna kolekta!

„Kiedy ukończyliśmy murowanie piwnic, zdaliśmy sobie sprawę, że właściwie aż tyle małych pomieszczeń nie jest potrzebnych. Przydałaby się natomiast kaplica, w której moglibyśmy w niedziele odprawić Msze św. Podjęliśmy zatem decyzję, aby na parterze nie stawiać ścianek działkowych i tym sposobem stworzyć dużą przestrzeń – idealną do sprawowania Eucharystii” – relacjonuje dalej ks. prałat Hubert Wieczorke. – To Boża Opatrzność sprawiła, że władze PRL-u nie zorientowały się w naszych działaniach.

Dopiero kiedy 3 września 1984 r.  do „punktu katechetycznego” przybył ks. bp Herbert Bednorz i poświęcił budynek, a ks. Franciszka Otrembę mianował rektorem (czyli de facto proboszczem), komunistyczne władze zrozumiały, co tutaj się stało. Rozpoczęła się trwająca rok inwigilacja i wezwania na komendę. Wyznaczono eksperta budowlanego, który miał przeprowadzić ekspertyzę budynku. Polecił on wykonać ściągi dachu mające wzmocnić pokrycie dachowe. Takie elementy zostały założone pod sufitem – dzisiaj są one przykryte deskami.

Większym problemem okazała się powierzchnia nowego obiektu. Zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami powierzchnia użytkowa budynku nie mogła przekroczyć 600 m2, dlatego ów ekspert nakazał zasypać piwnice i doprowadzić budynek do pierwotnie zakładanego stanu. Wtedy ks. Franciszek mieszkał na probostwie w Niedobczycach, a zatem część mieszkalna nie była jeszcze zagospodarowana. Wymyśliliśmy więc niewielki fortel: w obecnej części mieszkalnej zawiesiliśmy sznury i urządziliśmy prowizoryczną suszarnię. Kiedy przybył ekspert, oświadczyliśmy, że ta część budynku służy do suszenia bielizny kościelnej, dlatego nie jest ona jako tako użytkowana. W protokole z oględzin ów ekspert napisał, iż powierzchnia użytkowa budynku wynosi… 599 m2. Udało się! Dzisiejsze salki, kotłownia oraz zaplecze kuchenne kościoła zostały uratowane!”

Początkowo ks. Franciszek mieszkał na probostwie w Niedobczycach, a Msze św. przyjeżdżał sprawować w każdą niedzielę oraz raz w tygodniu. 14 kwietnia 1985 r. świętowaliśmy pierwszy odpust parafialny, choć parafia została erygowana dopiero 19 stycznia 1986 r. i włączona początkowo do dekanatu Rybnik – Centrum. Oficjalnie otrzymała wówczas, jako pierwsza w diecezji, wezwanie Miłosierdzia Bożego. Jest to zasługa ks. Franciszka Otremby, który był wielkim wizjonerem i orędownikiem Miłosierdzia Bożego, zanim jeszcze kult ten został rozpowszechniony na świecie.

Jeszcze w roku 1985 ukończono część mieszkalną, do której ks. proboszcz wprowadził na stałe 19 marca 1985 r. Warto w tym miejscu wspomnieć, iż miało to być rozwiązanie tymczasowe. Planowano bowiem wybudowanie osobnego probostwa, a mieszkanie miało być w przyszłości przebudowane i służyć jako chór. Z tego też względu początkowo wejście na chór prowadziło przez mieszkanie proboszcza. Niestety z biegiem czasu okazało się, że  budowa probostwa jest niemożliwa ze względów finansowych, a i spadek wiernych uczestniczących we Mszach św. sprawił, że nie było dotąd potrzeby poszerzania powierzchni samego kościoła.

Wraz z erygowaniem parafii ks. Franciszek Otremba został mianowany proboszczem.

opr. Anna Łatka